Dag 15 Torres del Paine

Slaapt prima hoor, zo’n stapelbedje. Het was gelukkig ook niet te koud, dus een goede nacht gehad. Ontbijten doen we in de grote eetzaal. Eindelijk dulce de leche es geprobeerd op brood. Lekker, een keer iets zoets. Het doet me denken aan Bebogeen. 

Om 9.00 uur vertrekken we voor de wandeling. De groep splitst zich op in een deel dat naar het meer gaat en een deel dat naar de bergtoppen gaat. Ik ga met voor het uitzicht op de bergtoppen. We beginnen meteen aan een steile klim over rotsen en een pad met veel keien. Ik vind het niet echt leuk. Zwaar en het tempo ligt wat te hoog. Gelukkig zijn er twee gidsen mee en geeft Christoffel aan dat je het echt op je eigen tempo moet doen. Tandje lager dus. Na het klimmen komen we bij de Windpas. Het waait vandaag nauwelijks en dit pad daalt juist weer af, goed te doen dus. We steken de rivier over en komen zo bij een paardenkamp. Hier kunnen we allemaal even wat drinken en klein hapje eten. De route gaat vervolgens door het bos. Dat gaat weer omhoog, maar niet zo steil. Hier en daar is het wat modderig door de regen van gisteren, maar gelukkig is het vandaag droog. Uiteindelijk stoppen we aan de rand van het bos om ons op te laden voor de laatste klim. We hebben nu 9 km gelopen en het laatste stuk is een klim van een kilometer. Ik zie er erg tegen op. Er staat 45 minuten voor, maar na 5 minuten ben ik al kapot. Ik wil niet opgeven, maar na nog es 5 minuten besluit ik dat wel te doen. Want al dat heftige klimmen betekent ook heftig dalen straks. Samen met Christoffel deel ik het stukje weer af.  

Gelukkig is er een tweede optie voor het uitzicht op de bergtoppen. Een klein stukje door het bos en dan zijn we er. Er is verder helemaal niemand. Echt heel bijzonder om daar zo te zitten. Het uitzicht is prima, de bergtoppen zijn zichtbaar! We eten en drinken wat en gaan terug naar het plateau. Christoffel klimt naar de groep en ik ga in het zonnetje zitten wachten. Lekker genieten van het uitzicht op de bergen en de andere klimmers. Na anderhalf uur is de rest van de groep weer afgedaald. Ze hebben een prachtig uitzicht gehad met zicht op een gletsjermeer. En dan … weer terug. Dat is op sommige stukken toch ook best zwaar. Bij het paardenkamp eten en drinken we nog weer even wat en dan terug langs de Windpas. Die blijkt toch steiler dan we ons herinneren. Maar omdat hier nauwelijks keien en rotsen liggen gaat het wel. Dan tot slot nog de afdaling langs de keien. Echt zwaar. Het begint ook nog es te regenen en zelfs licht te sneeuwen. Maar opeens schijnt de zon ook weer. Het klopt echt, Patagonië kent vier seizoenen in één dag. 

Nog een klein stukje recht pad en rond 18.00 uur zijn we weer bij de refugio. Lekker douchen en om 19.00 uur krijgen we nog wat uitleg over de bergen en over de plannen voor morgen. Dan snel naar de eetzaal. Vandaag een driegangenmenu: wortelsoep, zalm en een yoghurt/frambozen toetje. Het smaakt allemaal prima. Daarna meteen naar bed; heerlijk om in bed te liggen en de benen rust te geven. Het wordt weer een prima nacht.