Dag 2 Buenos Aires

Hola!

Dag 1 zal ik even kort samenvatten. Omdat ik pas om 20.55 uur vloog, kon ik lekker rustig aan doen. De koffer was dinsdag al gepakt, dus geen stress. Voor de zekerheid wel op tijd met de trein naar Schiphol; is tenslotte toch altijd genoeg te zien. Gelijk in de parfumwinkel spotte ik reisgenote Tjesca al (we hebben een reisapp met fotootjes). We hebben samen even wat gegeten en op tijd naar de gate. Vlucht verliep prima, ik was heel blij met mijn extra comfort seat. En dan stap je 14 uur later uit en ben je opeens in Argentinië.

Het is hier 4 uur vroeger dan in Nederland, dus we hadden de hele dag nog voor ons. Om half tien waren we bij ons hotel en konden we onze koffers dumpen. De kamers zijn pas 's middags klaar, dus wachten heeft geen zin. Reisleider Erik heeft al een leuk café uitgezocht voor een kop koffie met wat lekkers. Dat slaan we uiteraard niet af. Het is echt prachtig weer met een strakblauwe hemel. Zelfs te warm om continu in de zon te lopen.

We lopen langs imposante gebouwen en grote boulevards en pleinen. We komen o.a. langs Avenida 9 De Julio, waarover Erik vertelt dat het de breedste straat ter wereld is. Heb ik uiteraard ff gechecht; het klopt. Wat me opvalt zijn de vele prachtige bomen, sommige vanwege de grootte, andere vanwege de kleur of de vorm. Anderen van de groep vinden de paarse bomen erg mooi. Verbekipedia weet dat dat Jacaranda' s zijn (dankzij de Zuid-Afrikareis). Maar ja, nu denken ze dat ik alle bomen ken ...

Voor de lunch splitsen we op. Ik ga samen met Tjesca ergens naar binnen waar we van buitenaf een leeg tafeltje spotten. Met ons beste Spaans lukt het prima om een tosti kaas te bestellen. Mijn ijsthee blijkt echter gekookt water met ijsklontjes erin. Met een theezakje, dat wel natuurlijk. Het is fijn om even te zitten, maar een schoolklas met gillende kids doet ons besluiten ergens buiten lekker verder te chillen.

De rest van de groep ontmoetten we weer op Plaza de Mayo. Het beroemde plein met o.a. het Casa Rosada. Vanaf het balkon van dit gebouw voerde Evita haar speeches. (Of ... zong Madonna 'Don 't cry for me Argentina'.) En op dit plein demonstreren nog steeds iedere donderdag om half vier, al eenenveertig jaar lang, de Dwaze Moeders. Ik heb met verbazing gekeken hoe deze dametjes bijna werden belaagd door een tvploeg, fanatieke aanhangers en toeristen. 

Daarna met de metro terug naar het hotel. Eindelijk douchen en relaxen. Toch al 12,5 km gelopen vandaag. Straks gaan we met de meesten van de groep eten en dan lekker slapen. De single kamer staat altijd op mijn naam geboekt, maar het is de bedoeling dat we gaan rouleren (er zijn nog twee vrouwen die alleen reizen). Erik zei; jullie mogen zelf per hotel beslissen wie die keer Sandra heet. Het moet niet gekker worden ...